Congres 2024 Research Professionals

Bij deze een terugblik op het congres ‘Focus op de toekomst’ van de V&VN Research Professionals.

We waren dit jaar te gast in het AMC, waarbij we toegang hadden tot een collegezaal waar 200 personen in pasten. Het was voor het bestuur spannend om te zien of we deze gevuld zouden krijgen, maar dat is zeker gelukt. Met meer dan 200 inschrijvingen was de collegezaal de hele dag volledig bezet. Het was inspirerend om zoveel enthousiaste researchprofessionals bij elkaar te zien.

Al vroeg in de ochtend kwamen deelnemers hun badges ophalen en werden ze opgewacht met koffie en thee. Chapeau voor iedereen die van ver kwam en de reis naar de Randstad ondernomen had!

Het congres werd geopend door dr. Karen Kruijthof, vicevoorzitter van de Raad van Bestuur. Zij bleek verpleegkundigen en onderzoek een warm hart toe te dragen, dus dat was een perfecte match. Ze sprak over manieren van luisteren. Luister je om te reageren of luister je om te begrijpen? Met deze aftrap konden we de rest van de dag goed doorkomen.

Vervolgens was het de beurt aan de werkgroep expertisegebied. Via de Mentimeter werd al snel duidelijk dat veel aanwezigen niet goed wisten wat voor document dit is en hoe het beste te gebruiken. Daar werd natuurlijk uitleg over gegeven en we mogen heel blij zijn dat de werkgroep het expertisegebied helemaal volgens de laatste normen heeft herschreven. Dit expertisegebied beschrijft geheel de inhoud van al je kennis en kunde en kan daarom gebruikt worden om je functie goed te positioneren. Binnenkort wordt de definitieve versie verwacht en zal hij op de website van de afdeling geplaatst worden.

Daarna kwam professor Michel Zwaan van het Maxima kinderziekenhuis ons vertellen over onderzoek bij kinderen. Dit centrum is het grootste kinderkankerziekenhuis in de EU, dus er gebeurt daar ook veel op het gebied van wetenschappelijk onderzoek. Meer dan 70% van de goedgekeurde medicijnen zijn niet voor kinderen goedgekeurd en onderzocht. Deze medicatie wordt daarom off-label gebruikt, maar dat vergt goede protocollen. Professor Zwaan schetste de ontwikkelingen door de jaren heen en alle regelgeving die in de loop der jaren is opgetuigd. Ook benadrukte hij dat kinderen geen kleine volwassenen zijn. Denk alleen maar aan een ander metabolisme waardoor medicatie anders wordt opgenomen en omgezet dan bij volwassenen.

Het was velen interessant om een kijkje te krijgen in dit onderzoeksgebied. Gelukkig is er al veel bereikt, maar zoals alle researchprofessionals weten, blijft onderzoek noodzakelijk om verder te komen.

De volgende presentatie werd door professor Henk Marquering gegeven, radioloog in het AMC. Het bestuur had hem uitgenodigd om te vertellen over AI en wat we al weten. Zoals hij aangaf, wist hij meer van AI dan het publiek, dus praatte hij ons op een vlotte manier bij. Het verhaal ging over AI winters en zomers, leren van fouten, algoritmes en deep neural networks. Aan het eind van zijn verhaal waren we weer helemaal bij. Inmiddels zitten we in de derde AI zomer en deze lijkt voorlopig aan het houden. In het verleden, maar nog steeds wel, werden er te veel dingen beloofd die AI zou kunnen oplossen. Als dat dan in de praktijk toch tegenvalt, kan dat het einde betekenen van die specifieke toepassing. Professor Marquering ging in op zijn eigen werk en hoe hij en zijn onderzoeksgroep AI toepassen in de vakgroep radiologie. Een van de successen is bereikt via de MR CLEAN trial waarbij AI werd ingezet kleine bloedpropjes van een beroerte in beelden te herkennen. Zijn boodschap was wel dat AI in de klinische praktijk tergend langzaam gaat en dat de verwachtingen soms nog steeds veel te hoog gespannen zijn.

Na deze sessies waren we toe aan een kleine pauze en daarna gingen we door met het onderwerp CTIS. Jan Willem Kleinovink van de CCMO vertelde ons over de tijdslijnen die uitdagend zijn. Hij gaf tips bij bekende uitdagingen en problemen. Zo werden er grappen gemaakt over het bekende slotje. Wie verzit er dat je een slotje moet dichtzetten om iets te kunnen aanpassen en open om dit niet te kunnen? Als ezelsbruggetje gaf hij de tip aan de wc te denken, als je het slot dicht doet kan je je gang gaan en daarna doe je het slot weer open. Er werd gelachen om deze WCTIS en verlichtte tenminste voor even ieders frustraties rondom dit onderwerp. De CCMO was met 4 man sterk aanwezig tijdens het congres en konden in de pauzes laagdrempelig benaderd worden met vragen.

Aansluitend gaf Marianne van Wingerden, researchverpleegkundige uit het Erasmusmc, inzicht in haar zoektocht naar het gebruik van CTIS. Haar werkwijze was herkenbaar voor de toehoorders en haar tips waren voor de praktijk heel bruikbaar. In haar zoektocht in de jungle van handleidingen miste ze er een die stap voor stap precies laat zien waar je wat moet invullen en welk knopje je moet gebruiken. Ze deed een oproep dat als iemand die handleiding had, die met haar te delen. Marianne zal dit verder uitwerken en dat zal voor de research professional die zich hiermee bezighoudt, een heel nuttig document blijken te zijn.

Hierna nam Annemarie Geel als voorzitter van de afdeling het woord. Ze deed een oproep aan alle aanwezigen om actief te worden en het bestuur te ondersteunen. Er is behoefte aan mensen die willen plaatsnemen in werkgroepen of die een workshop willen organiseren ed. Gelukkig werd hier gehoor aan gegeven en hebben velen hun contactgegevens achtergelaten.

Daarna was het moment om de (bijna) afgestudeerden van het afgelopen jaar in het zonnetje te zetten. Er was een mooi groepje aanwezig en zij kregen een klein presentje overhandigd. Als afdeling vinden we het heel belangrijk dat zoveel mogelijk mensen de opleiding volgen en we zullen dat zo goed mogelijk ondersteunen.

Het was na deze ochtendsessie tijd voor de lunchpauze. De hal gonsde van alle collega’s die gezellig met elkaar aan het bijpraten waren of die nieuwe contacten aangingen. Helaas was de catering niet op orde, maar na wat kunst en vliegwerk werd ook dat opgelost.

Het programma in de middag moest wat worden verschoven, omdat er problemen waren met de Mentimeter en omdat er een spreker nog niet aanwezig was. Gelukkig was iedereen flexibel en konden we zonder al te veel oponthoud door met het middagprogramma.

Femke Herber, researchverpleegkundige van het Prinses Maxima Centrum, vertelde hoe zij en haar collega’s een brug slaan tussen zorg en research. Na het verhaal van professor Zwaan was het heel leuk om de vertaling naar de praktijk te horen. Ter illustratie had ze een aantal posters meegenomen, die zij bij de start van elke studie maken. Op die manier wordt iedereen kort en bondig op de hoogte gesteld van de belangrijkste kenmerken van die studie en is het voor iedereen vindbaar.

Daarna was Hilal Demirtas, research medewerker Haaglanden ziekenhuis, aan de beurt om te vertellen over de implementatie van de digitale handtekening op logs. Zo gebruiken zij het om het delegationlog af te tekenen en dat blijkt duurzaam, snel, veilig en praktisch te zijn. Toch kwamen er wat kritische vragen uit het publiek, wat maar weer aangeeft dat dit nog geen gemeengoed is. Conclusie was dat deze handelswijze toegestaan is, maar dat je dit proces wel goed gedocumenteerd moet hebben.

Via Mentimeter (die gelukkig weer werkte) ging Annemarie Geel met de toehoorders het gesprek over de administratiedruk aan. Een herkenbaar probleem bleek en via een aantal prikkelende stellingen kwamen de reacties los. Veel research professionals staan sterk in hun schoenen en geven steeds meer naar sponsoren aan dat de sponsor zich aan hun werkwijze moet houden en niet andersom. Het kan soms een pittig gesprek opleveren, maar aan de andere kant is er ook veel mogelijk mits het goed gedocumenteerd is. We hebben elkaar nodig en door duidelijke afspraken te maken voorkom je een hoop frustraties aan beide kanten.

Na een korte pauze was het tijd voor het laatste stuk van het congres. Gelukkig was de collegezaal nog steeds goed bezet en zijn er maar weinig deelnemers vroegtijdig afgereisd.

Het was aan Anneke van der Wetering, van de Tapasgroep, de taak om ons te vertellen dat GCP niet saai is. Zo vertelde ze dat GCP een onderdeel is van de ICH en dat in 1996 de eerste richtlijn een feit was. In 2016 volgde een update naar het digitale tijdperk en nu komt er weer een update aan. De lancering hiervan wordt steeds uitgesteld, misschien komt de definitieve versie eind 2025 uit.

De indeling zal anders zijn, maar alle onderwerpen die we gewend zijn, komen erin terug. Deze update geeft duidelijker beschrijvingen van bijvoorbeeld verantwoordelijkheden. In de praktijk verandert er voor Nederland niet veel. Door de AVG en WMO bijvoorbeeld werken we al volgens de laatste richtlijn, maar dat geldt niet voor alle landen. ICH-GCP is namelijk een mondiaal document.

Monitoring wordt wel breder getrokken en het is de vraag wat voor gevolg dit zal hebben op de werkvloer. Kortom, het laatste woord is er nog niet over gezegd en de lancering laat nog even op zich wachten.

Als uitsmijter hield Marlou Braad, researchverpleegkundige Flevoziekenhuis een tandemtalk met een patiënte. Beiden gaven aan nerveus te zijn, maar ze deden het fantastisch samen. Lisette vertelde over haar leven met coeliakie en de gevolgen voor haar en haar gezin. Ze liet zien wat deelname aan een studie op dit gebied voor haar betekende en wat de rol van Marlou daarbij geweest is. Het was echt een opsteker voor de researchverpleegkundige! Ook al werken we bijna dagelijks met proefpersonen, dan is het toch weer een eye opener om de beleving van een deelnemer zelf te horen. Lisette is heel actief op Instagram en als haar gezondheid dat toelaat post ze daar filmpjes op waar ze o.a. glutenvrij eten uittest. Ze hoopt zo andere patiënten te bereiken en ze een soms lange zoektocht te besparen.

Om het congres af te sluiten werd de congrescommissie bedankt. Annemarie wilde graag een ‘mainstage’ foto die resulteerde in een vrolijk geheel. Beoordeel zelf maar

Volgend jaar zal er een extra feestelijk congres worden georganiseerd op 30 oktober in de Reehorst (Ede). Dit jaar bestaat de afdeling 25 jaar en volgend jaar is het de 15^de keer dat er een jaarlijks congres georganiseerd wordt. Genoeg reden voor feest dus! Twee gelukkigen uit het publiek werden uitgeloot voor een gratis toegangsticket.

Daarna was het de hoogste tijd voor een hapje en een drankje. Velen maakten hier gebruik van en zo kwam de dag tot een goed einde.