Consult op de fiets - Column van de voorzitter - november 2024

Column van de voorzitter - november 2024

Consult op de fiets
Hij zit voor me, net de diagnose RA gehoord van de reumatoloog en nu bij mij om uitleg te krijgen over het ziektebeeld en medicatie. 
Hij is ontspannen, soort van gemoedelijk en vertelt dat hij net opa is geworden. Zijn dochter van 19 bleek ongepland zwanger te zijn, geen relatie, dus een baby in huis. 
Hij vertelt trots alleen buiten zijn sigaretjes te roken (niet goed voor de baby hè). Ik zeg gekscherend ‘Niet alleen voor de baby toch?’ en complimenteer hem dat hij daar rekening mee houdt. 
In het gesprek wat volgt komen alle aspecten van een verpleegkundige anamnese aan bod en ook de vragen ‘Heeft u moeite met lezen en of schrijven, kunt u zich digitaal redden?’. 
 
Hieruit blijkt dat meneer moeite met al deze aspecten heeft en dat hij zijn vriendin gebruikt voor al het geschrevene. Prima zeg ik, dan houden we daar rekening mee. We hebben ook QR-codes voor de digitale filmpjes, dat lukt wel zegt hij. Ik geef hem een weekdoos mee (met kleurtjes per dag en een zonnetje en een maantje voor de tijdstippen) voor de medicatie. 
Ik geef hem de informatie met veel plaatjes, schrijf een briefje voor zijn vriendin wat de afspraken zijn en waar de informatie te vinden is. 
De volgende afspraak is bij mijn collega, die informeer ik en maak een notitie in het dossier. 
 
Een week of 6 later fiets ik de wijk in waar ik woon en hoor achter mij ‘Joehoe Kitty!’. 
Hij komt naast me fietsen met hele verhalen, die collega van jou was heel aardig, ik ben gestopt met roken en het gaat heel goed met de kleine. ‘En hoe gaat het met de reuma?’ vraag ik. ‘Dat gaat ook top, niks geen last van die pillen, voel me top!’. Goed om te horen, zeg ik. Hij slaat af naar links en roept nog even na, ik zie je over een paar weken hè! ‘Tot dan!’ roep ik terug. 
Ik fiets verder en denk ‘Consult op de fiets, zit daar geen toekomst in?’. Ik glimlach en denk; fietsconsult, wandelconsult, roeiconsult, bewegen is toch de toekomst? 
 
Ik denk dat we ons steeds bewuster worden van de gezondheidsvaardigheden van patiënten in de spreekkamer en dat wij als verpleegkundigen in de reumatologie een zeer belangrijke rol spelen in het herkennen (bril vergeten, geen pen mee, lees ik thuis wel), benoemen en in kaart brengen van deze vaardigheden. Niet alleen wat betreft lezen en schrijven, maar ook hoe pas je de informatie toe op je eigen situatie en voor de WO-opgeleide patiënten? Hoe stap ik uit de fase van onderzoeken naar actie wat betreft eigen situatie? Deze groep kan zichzelf namelijk helemaal suf analyseren en komt dan niet meer tot bijvoorbeeld het starten met medicatie. 
 Er zal aandacht moeten blijven zijn voor deze gezondheidsvaardigheden nu er steeds meer digitaal aangeboden wordt en wij groepen patiënten niet meer face-to-face ontmoeten. Ik denk oprecht dat daar een grote taak voor de gespecialiseerd reumaverpleegkundige ligt. 
 
Namens het bestuur wens ik jullie een fijn najaar en tot het Minisymposium op 27 november. 

Kitty Reeuwijk