"Bewoners zijn bij ons ook tevreden, maar er is weinig tot geen tijd voor aandacht"

Acht van de tien ondervraagde bewoners van verpleeghuizen is tevreden over de kwaliteit van de verzorging. Slechts vier procent is ontevreden. Dat blijkt uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Sonja Kersten, directeur V&VN: “Dit is een compliment voor alle verzorgenden in Nederland. Tegelijkertijd is een grote groep verpleeghuisbewoners niet meegenomen in dit onderzoek: de mensen die zich niet goed kunnen uitdrukken over hun tevredenheid, vaak als gevolg van dementie. De realiteit is dat er voor deze bewoners te weinig tijd gemaakt kan worden en verzorgenden vaak alleen de basiszorg kunnen leveren.”

Van de verpleeghuisbewoners die wel zijn ondervraagd in het onderzoek, geeft ongeveer de helft zich eenzaam te voelen. Zij hebben behoefte aan meer persoonlijke aandacht en meer activiteiten. Margriet van der Molen (42) en Anke Smedinga-Stutvoet (50), verzorgenden uit Groningen, lopen hier elke dag tegenaan.

Alleen de basiszorg - geen extra’s

Margriet: “Ik werk al 22 jaar met veel plezier in de zorg. Dit onderzoek is voor mij en mijn collega’s een fantastisch compliment. Bewoners zijn bij ons ook tevreden, maar er is weinig tot geen tijd voor aandacht. Ik kan in de praktijk bewoners helaas niet de zorg bieden die ze echt nodig hebben. De personele bezetting is altijd minimaal. Ik kan vaak alleen de basiszorg bieden en niet meer. Ik zou graag meer individuele aandacht willen geven: naar buiten gaan, een tuin bekijken of een creatieve activiteit inplannen. Maar ik ben verantwoordelijk voor zes bewoners en als ik met iemand naar buiten wil, dan moet ik de rest alleen achterlaten. Dat kan echt niet."

“Ik kan me niet herinneren wanneer ik met een bewoner voor het laatst naar buiten ben gegaan"

Toen ik het nieuws deze ochtend las, dacht ik: ‘dit kan niet waar zijn’," vertelt Anke. "Welke bewoners hebben ze gevraagd voor dit onderzoek? Ik werk al 34 jaar in de zorg. Momenteel werk ik vooral met mensen met dementie. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst met een cliënt naar buiten ben geweest om een ommetje te maken. Dat vind ik erg, want wat ik het liefste doe is inspringen op de zorg en aandacht die de bewoner op dat moment nodig heeft. Soms is iemand opeens heel erg verdrietig of emotioneel door een herinnering van vroeger. Dan wil ik even tijd nemen, naast de bewoner zitten en hem of haar geruststellen. Maar ik ben al mijn tijd kwijt met aankleden, wassen, voeden en naar het toilet begeleiden van mijn bewoners. Begrijp me niet verkeerd: ik ben blij met deze uitkomst, maar ik hoop niet dat mensen denken dat het wel goed gaat in de zorg."

Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.