Drie dodelijke minuten

“Een dienst voelt als één grote surpriseshow: ik weet nooit wat er gaat gebeuren.” Karel van der Klis is al 25 jaar verpleegkundige in het Mobiel Medisch Team (MMT) van de traumahelikopter in Amsterdam.

Een droombaan met een gouden randje, noemt hij het. “Waarom? Ik zit op het snijvlak van zorg en luchtvaart. Tijdens het vliegen help ik met navigeren, radiocommunicatie en landingsprocedures. Een niet vliegende co-piloot, eigenlijk. En op de grond ondersteun ik samen met een arts de ambulancehulpverlening.”

In Nederland vind je vijf stations: Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen, Groningen en Volkel. De bemanning van een traumahelikopter bestaat uit een piloot, arts en verpleegkundige. “Gemiddeld krijgen we tien oproepen per dag. Overdag zie ik naast acuut zieke mensen, veel verkeers- en werkongelukken. In de nacht wordt het grimmiger. Met schiet- en steekincidenten, bijvoorbeeld. Vaak onder de invloed van alcohol of drugs.”

Hitchcock-scenario

Er is één inzet die de verpleegkundige nooit meer vergeet. “9 april 2011. Een schietdrama in het winkelcentrum van Alphen aan den Rijn.” In drie dodelijke minuten zorgde de kogelregen van de schutter voor zes doden en zeventien gewonden. “Wij arriveerden als tweede hulpdienst. Een chaos. Het leek wel een Hitchcock-scenario. Ik herinner me muren vol kogelgaten, de grond bezaaid met patronen. Heel surrealistisch. En ik herinner me de stilte... Doodse stilte.”

Karel en zijn team moesten op zoek naar de slachtoffers. “Zij verstopten zich voor de dader in verschillende winkels. En ook voor ons was het spannend. De politie had de plek wel veilig gegeven, maar dat is relatief. Misschien was er wel een tweede dader? Gelukkig hebben we veel mensen geholpen, maar ik denk er nog vaak aan terug. Ja, die dagen neem je mee naar huis. Daar praat je nog lang over na.”

Bron: V&VN Magazine 4-2020 | Tekst: Saskia Beers | Beeld: Roos Koole