De netwerkers: 'Mijn drive is de ontwikkeling van ons vak'

Samen werken aan betere zorg, dat kan niet zonder contacten met vakcollega’s, andere zorgprofessionals en beslissingsnemers. Voor zulke contacten moet je een echte netwerker zijn. Maar hoe pak je dat aan, netwerken? Drie collega’s vertellen in V&VN Magazine over hun ervaringen.

Waarom ben jij een echte netwerker?

Joris Berlage, wijkverpleegkundige bij RijnWaal Zorggroep in Gendt: “Dat is iets persoonlijks. Ik heb het nodig om gevoed te worden door alle contacten die ik heb, zowel in mijn eigen organisatie als daarbuiten. Daarom ben ik actief in het Mannen Netwerk Verpleegkunde. Dat streeft naar 30 procent mannen in de verpleegkunde. En ik ben sinds dit jaar aspirant-bestuurslid van de V&VN-afdeling Wijkverpleegkundigen. Ik wil weten waar we als beroepsgroep naartoe gaan, waar anderen mee bezig zijn. Ik heb daar zelf een duidelijke visie over, maar ik wil die graag toetsen bij anderen. Daarom ben ik een netwerker.”

Suzan Jurriëns, obstetrieverpleegkundige in het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem: “Ik ben nieuwsgierig, wil overal van op de hoogte zijn. Ik wil altijd weten: waarom doen we het zo, kan het niet beter of anders? En daar wil ik vervolgens ook werk van maken. Dat deed ik zes jaar lang als bestuurslid van de V&VN-afdeling Vrouw & Kind. Nu ben ik lid van het Kernteam Verpleegkundige Staf in ons ziekenhuis. En ik ben lid van de V&VN-commissie Wetenschap. Ik haal daar plezier en voldoening uit: omdat ik het belangrijk vind dat we ons als verpleegkundigen laten zien aan de buitenwereld.”

Sietske Broekstra, verpleegkundig specialist AGZ bij ouderenzorgorganisatie Goudenhart in Rotterdam: “Sinds afgelopen zomer ben ik voorzitter van het netwerk Verpleegkundig Specialisten in het Verpleeghuis. Dat telt 660 leden. We willen een actieve bijdrage leveren aan landelijke ontwikkelingen binnen ons vakgebied. Dat kun je alleen bereiken als je beschikt over een groot netwerk. Daarom zoeken we  verbinding met onze achterban. En we werken aan korte lijnen met het V&VN-bestuur.”

Lees verder onder de foto's (v.l.n.r.: Joris Berlage, Suzan Jurriëns en Sietske Broekstra).

Wat is je belangrijkste doel als netwerker en hoe pak je dat aan?

Joris: “Ik wil de zorg blijven verbeteren. En ik wil dat deze beschikbaar blijft, niet alleen voor de patiënten nu, maar ook voor de mensen die over tien of twintig jaar onze zorg nodig hebben. Daar heb je elkaar voor nodig. Er zijn nog steeds te veel schotten tussen professies en instellingen, tussen arts en verpleegkundige, tussen ziekenhuis, revalidatiecentrum en wijkverpleging. Daar moeten we vanaf. We moeten samenwerken. We moeten verder kijken dan het eigen beroep en de eigen zorgorganisatie.”

Suzan: “Het gaat me vooral om een betere kwaliteit van zorg. Daarnaast vind ik dat we ons als verpleegkundigen meer mogen laten zien. Een ziekenhuis draait niet alleen om artsen. Zonder verpleegkundigen is er geen ziekenhuis. Veel verpleegkundigen denken nog steeds dat ze pas echt aan het werk zijn als ze aan bed staan. Dat is jammer. We kunnen zoveel meer dan dat. Bovendien, als je geen oog hebt voor alle ontwikkelingen om ons heen, kun je ook geen goede patiëntenzorg geven.”

Sietske: “Mijn voornaamste drive is de ontwikkeling van ons vak. Een vak waar ik trots op ben. De verpleegkundig specialist AGZ kan veel bijdragen aan de kwaliteit van de gezondheidszorg voor ouderen. We moeten er daarom voor zorgen dat ons werk goed op de kaart staat. Alleen dan kunnen we ons beroep in de volle breedte uitoefenen. Ik heb geleerd dat je je daar iedere dag opnieuw voor moet inzetten. Verslappen, achteroverleunen, dat werkt niet.”

Bron artikel: V&VN Magazine 1-2025 Tekst: Michel van Dijk | Beeld: Roos Koole